دلنوشته های یک بازنشسته(جهانمردی شهرضا)

به عشق دوستان همکاری که روز هایی خاطره انگیز  را باهم بودیمو از هم جدا شدیم وهمکلاسی های نطنز و شهرکرد ودانشسرای اصفهان از سال 48 تا 55ودانش آموزان هونجان و کهرویه و موسی آباد و همگین و شهرضا از 57 تا85ودانش آموزان مدارس راهنمایی الهی قمشه ای و موسوی و تربیت شهرضا ودوستان خوبی  که مارا گذاشتند ورفتند خصوصا نصرالله پسر عمو ودوست عزیزم  وبا عشق به  دانش آموزان و دوستاني  كه گاهي مهمان این وب می گردند و با نظرات گرم و صميمي خود مرا خوشحال ميكنند. دلنوشته های یک بازنشسته(جهانمردی شهرضا)...

به عشق دوستان همکاری که روز هایی خاطره انگیز  را باهم بودیمو از هم جدا شدیم وهمکلاسی های نطنز و شهرکرد ودانشسرای اصفهان از سال 48 تا 55ودانش آموزان هونجان و کهرویه و موسی آباد و همگین و شهرضا از 57 تا85ودانش آموزان مدارس راهنمایی الهی قمشه ای و موسوی و تربیت شهرضا ودوستان خوبی  که مارا گذاشتند ورفتند خصوصا نصرالله پسر عمو ودوست عزیزم  وبا عشق به  دانش آموزان و دوستاني  كه گاهي مهمان این وب می گردند و با نظرات گرم و صميمي خود مرا خوشحال ميكنند. دلنوشته های یک بازنشسته(جهانمردی شهرضا)...

یاد روزهایی افتادم که در روستاهای شهرضا تدریس داشتم و برای نهار یک ساک دستی همه معلمها همراه داشتند که غذای ظهر شان در آن بود . زنگ‌آخر چیدن و قابلمه ها روی بخاری دفتر داستانی بود که این روز های زمستانی مرتب شاهدش بودیم .این عکس از دفتر مدرسه بیست و دو بهمن کهرویه شهرضاست مربوط به سالهای چند دهه قبل که آقایان میرطالب و سبزواری دو طرف بخاری نشسته اند آن دو دوست دیگر را یادم نیست دوستانی که هنوز در تداوم این نوستالژی در حال تجربه این ایامند قدر لحظه های باهم بودن را بدانند که خیلی زود میگذرد مصطفی جهانمردی موضوعات مرتبط: یادنامه ، فرهنگی ، خاطره ، عکسهابرچسب ها: شهرضا , مدارس , خاطرات , نهارمدرسه دلنوشته های یک بازنشسته(جهانمردی شهرضا)...